Niet geconsolideerd: in de beginfase van het leven speelt veiligheid nauwelijks een rol – bij het kopen van onroerend goed wordt het serieus
Ongehuwden kunnen volgens de wet niet erven en op veel terreinen dreigen nadelen. Het laatste redmiddel is het kadaster Paren zonder huwelijksakte kunnen elkaar slechts zeer onvoldoende verzekeren. De belangrijkste reden hiervoor is de erfbelasting. Zij hebben als niet-familieleden slechts een toeslag van 20.000 euro; Alles daarbuiten is onderworpen aan maar liefst 30 procent erfbelasting, van zes miljoen euro int de staat zelfs de helft. risico
Met dit in gedachten moeten paren die van plan zijn om samen onroerend goed te kopen, ook nadenken over trouwen om de dreiging van geldvernietiging (en mogelijk het verlies van hun eigen huis) te voorkomen. In het ergste geval heeft een langstlevende echtgenoot een vrijstelling van erfbelasting van 500.000 euro, waarbij het vermogen dat ze delen niet eens wordt meegeteld.
Als trouwen geen optie is, is het raadzaam om de aankoop van onroerend goed te beschermen met twee overlijdensrisicoverzekeringen. Hierbij dient echter niet gekozen te worden voor de klassieke manier, waarbij het eigen leven verzekerd is ten gunste van de partner, omdat – het verzekerde bedrag onderworpen zou zijn aan erfbelasting. Dit kan worden voorkomen als de partners (voor hun eigen voordeel) elkaars leven verzekeren en daarvoor premie betalen.
Testament
Ongehuwden kunnen in het buitenland geen gezamenlijk testament maken, maar hebben alleen de mogelijkheid om elkaar als erfgenaam te gebruiken bij een individueel testament.
In Nederland is dit gelukkig beter geregels dan in het buitenland, meer informatie kun je onder andere vinden bij erfrecht online.
In het buitenland bestaat het risico echter dat op enig moment achter de rug van de partner een ander testament wordt opgemaakt. Bescherming hiertegen is het notariële erfrecht, waarmee de partners onderling als erfgenamen optreden. Een dergelijk erfrecht kan niet eenzijdig worden beëindigd. Als er veranderingen gewenst zijn, moeten beide partners samenwerken. Gehandicapte testament: hoe zorg ik voor mijn kind? Ondersteuning: Zelfs lichte handicaps houden risico’s in voor de toekomst. Dit moet in gedachten worden gehouden
Een erfenis en een bijstandsuitkering zijn moeilijk met elkaar te verzoenen. Met een goede planning komt er echter iets aan Mensen die blijvend met een handicap moeten leven, zijn vaak afhankelijk van staatssteun. In een dergelijke situatie is het maken van een erfenis nauwelijks nuttig, omdat het de behoefte en voordelen elimineert. In plaats daarvan moet het geërfde geld dan worden opgebruikt.
Het zogenaamde gehandicapte testament biedt een uitweg uit het dilemma, waarbij de ontvanger niet erft, maar alleen profiteert van de erfenis. Hiertoe wordt het gehandicapte kind bij testament aangewezen als niet-vrijgestelde voorlopige erfenis en wordt tevens een executeur-testamentair benoemd. Als volgende erfgenaam kan een andere persoon worden aangewezen die de erfenis ontvangt wanneer het gehandicapte kind is overleden.
Door de latere erfenis kan de socialezekerheidsinstelling niet eisen dat de erfenis wordt opgebruikt, noch kan zij de volgende erfgenamen aansprakelijk stellen voor de uitkeringen die worden betaald na het overlijden van het kind. De executeur moet een familielid zijn wiens leeftijd waarschijnlijk in staat is om voor het gehandicapte kind voor het leven te zorgen – door hem kleine giften uit de erfenis te geven, aankopen of vakantie te financieren en ervoor te zorgen dat er niets ontbreekt. De bijstandsuitkeringen van de ontvanger moeten worden nageleefd.
Het gehandicapte testament is als zodanig erkend en toelaatbaar in de jurisprudentie; deze delicate constructie mag echter in geen geval worden benaderd zonder juridisch advies. De nieuwe Federale Participatiewet, die ook voorziet in integratie-uitkeringen buiten de traditionele sociale bijstand, heeft geen soelaas geboden.